ادخل مدينتى وحدى امرن ساقى على السير احرك بعض بعضى وهوائى محبوس فى داخلى كهواء زنازين الكبرياء يصرخ اليأس من يأسى تشربنى الشوارع والبيوت فى هدوء الرياح من يعلق رقبتى فى طوق الحقيقة ويجرنى بعنف الكراهية انهض من ترابى يملأنى خوف الماضى ابصر النهاية فى الغيم سائرا بين نوافذى واعدائى لا يعرفون جدارى يسرق الوقت منى بعض من احلامى ونخلة ايامى طائرة ورقية يسحبها الهواء الى اخر المدى فى الماء شرفتى
تعليقات
إرسال تعليق